Unutma ve hatırlama yorgunu kadınlar anlatıyor, anlatsın.
“ Hiç halim yok ama sanki mecburum bir şeye. Ama nasıl mecbur biliyor musun… ben diyeyim, çocuğunu seyrediyorsun bir bataklık kıyısında yavaş yavaş batıyor, kolun yerinden kalkmıyor, uzatasın elini. Nasıl can havliyle kaldırırsan o kolu öyle kalktım bir gün. Bir şey yapmam lazım. O şey neyse, yapmazsam sanki dünya duracak. Bir sabaha karşı… daha gün aydınlanmamıştı… hava buz gibi. Çıktım dışarı, kalbim ağzımda atıyor.”