Hipertansiyon, kalpten vücuda taşınan kanın atardamar duvarlarına uyguladığı kuvvetin, kalp hastalığı benzer biçimde sıhhat problemlerına neden olabilecek kadar yüksek olduğu yaygın bir tıbbi duruma verilen isimdir. Hipertansiyon bununla beraber yüksek gerilim adıyla da bilinir.
Düzgüsel şartlar altında gerilim, kısaca damar çeperlerine uygulanan kan basıncı, hem bireyin kalbinin pompaladığı kan miktarına hem de atardamarlar yada toplar damarlardaki kan akışına karşı gösterilen direnç miktarına göre belirlenir. Kalp atarken ölçülen gerilim değerine sistolik, kalp yumuşadığında ölçülen tansiyon değerine ise diyastolik adı verilir.
Kalp ne kadar çok kan pompalarsa ve atardamarlar ne kadar dar olursa, kişinin gerilim değeri o kadar yüksek olur. Kardiyovasküler hastalık riski altında bulunmayan ve 18 yaş üstünde olan bireyler için istirahat anında sistolik kıymet en fazlaca 120 mmHg, ya da 12, diyastolik kıymet ise en yüksek 80 mmHg, ya da 8 olmalıdır. Bu değerlerin üzerindeki neticelar ilk aşamada öncül hipertansiyon olarak kabul edilir. Bu değerler normalde önce sistolik, sonrasında diyastolik değerler olarak, kısaca 120/80 ya da 12/8 şeklinde okunur. Hastalık riski altında bulunan bireylerde ise bu kıymet 110 mmHg olarak kabul edilir.
Bireyler aslabir emare göstermeden uzun yıllar süresince hipertansiyona sahip olabilir. Herhangi bir semptom olmasa bile, hipertansiyon kan damarlarında ve kalpte tespit edilebilir hasar oluşturmaya devam eder. Kontrolsüz hipertansiyon, kalp krizi ve felç benzer biçimde ciddi sıhhat problemlerının ortaya çıkma riskini artırır.
Hipertansiyon çoğu zaman ilerleyen yaşla gelişir ve nihayetinde hemen hemen her insanı etkisinde bırakır. Ancak hipertansiyon rahatça tespit edilebilir bir durumdur ve varlığı saptandıktan sonrasında denetim edilmesi için çeşitli yöntemler mevcuttur.
