Zaman zaman hepimiz ateşlenir ve hastalanırız ve ateşimiz olunca hem terler hem üşürüz.Ateş, vücudun kendi termostat ısısını yükseltmesi ile oluşuyor. Her insanın vücut ısısı, daha doğrusu evvelce ayarlanmış vasati vücut ısısı aynı değil. Sözgelimi vücudu 36 dereceye ayarlanmış bir insan, 38 dereceye ayarlanmış bir insana göre, etrafındaki sıcaklık yükselmelerine daha hassas oluyor. Bu mükemmel ayarlama, beyne yerleştirilmiş gerçek bir termostat tarafından yapılıyor. Beynimizde terlemeyi tertip eden ve tüm bu ayarlamaları yapan özel bezin isimi “hipotalamus”.
Ayrı olarak cilt tabakamızın altında yumak görünümlü 2 milyon ter bezi ve bu bezlerin her santimetrekaresinde 400 ince kanal bulunuyor. Etraf ısısının artması ile beyin, ciltteki ter bezlerini uyarıyor. Ter bezleri de ince kanallar vasıtası ile, cilt üzerine gözle görülemeyecek kadar az sıvı salgılıyorlar. Cilt tabakası üzerine çıkan ter buharlaşırken vücudun ısısını da alıyor. Böylelikle tıpkı esen bir akşam rüzgarından veya serinletici bir fandan duyulan serinlik hissi gibi cilt kendi kendine soğuyor. Bazı bakteri veyahut virüslerin salgıladığı maddeler veyahut kendileri, vücudumuzu uyararak “endojen pirojen” denilen maddelerin artışına sebep oluyorlar.
Bu pirojenler de beyinde hipotalamusta tesir ederek evvelce ayarlanmış termostat derecesini yükseltiyor. Bu da ateşe kapı aralıyor. Aslında ateş, belli bir hudutta kalması koşuluyla vücudun kendini savunma mekanizması olarak ortaya çıkıyor. Hipotalamus, hastalıkla savaşırken vücudun kaç dereceye kadar yükselmesi gerektiğine konusunda bilgiyi tüm mekanizmalara eriştiriyor. Sözgelimi, 40 dereceye çıkacağını belirlediyse, bu düzeyi buluncaya dek çalışır ve ateşe kapı aralayan etkenden vücudu kurtarana dek sıcaklığı aynı düzeyde meblağlar. Üşümemize karşın, vücut ısımız yükselmeye devam ettiği için aynı anda terleme de başlıyor. Ter yoluyla mikropları vücudumuzdan atana dek bu vaziyet devam ediyor.